تأثیر تحریک‌های الکتریکی پوستی بر درد ناشی از پلی‌نوروپاتی محیطی در بیماران دیابت نوع 2

مقدمه: یکی از عوارض دیابت قندی نوروپاتی�دردناک است. درمان و کنترل درد در بیماران مبتلا به پلی‌نوروپاتی در حال حاضر محدود به درمان‌های علامتی است. یکی از روش‌های درمان برخی از دردها، استفاده از الکتروآنالژزی است. در مورد اثر و نوع الکتروآنالژزی، بر دردهای پلی‌نوروپاتی مطالعه‌های ضد و نقیض وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین میزان اثر و نوع تحریک الکتریکی مناسب در بیماران مبتلا به دیابت قندی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسو کور انجام شد. آن‌ دسته از بیماران دیابتی نوع 2 که در ویزیت‌های ماهانه شکایاتی دال بر وجود دردهای نوروپاتی داشتند، پس از غربالگری و تشخیص پلی‌نوروپاتی، انتخاب شدند. 41 بیمار به سه گروه تقسیم شدند. در دو گروه دو نوع تحریک الکتریکی پوستی (تحریک الکتریکی پوستی از نوع تنس و جریان دیادینامیک) اعمال شد و در گروه سوم از دارونمای تحریک الکتریکی استفاده شد. درمان طی دو مرحله انجام شد و تغییرات درد بیماران توسط نمره‌ی اسکور کیفی درد (0 تا 5) و نمره‌ی درد(VAS) اندازه‌گیری شد. اطلاعات توسط نرم‌افزار آماری SPSS جمع‌آوری و به وسیله‌ی آزمون‌های آماری تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین درد در هر سه گروه قبل و بعد از درمان کاهش نشان داد. ولی تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: اگرچه تحریک‌های الکتریکی پوستی برای کاهش درد در برخی از بیماری‌ها مؤثر است، در مطالعه‌ی ما تفاوت معنی‌داری بین جریان دیادینامیک، تنس و دارونما در بیماران دیابتی نوع 2 که درد داشتند، مشاهده نشد.